«تبیین وفاق، از نظریه تا عمل در دولت جدید»

به قلم؛ رضا محمدی دبیر حزب کارگزاران سازندگی ایران-شهرستان تربت حیدریه

 

با روی کار آمدن دولت چهاردهم بار دیگر کلمه وفاق در سپهر سیاسی ایران جا خوش کرد دولت در سفر به استان سیستان و بلوچستان معنای وفاق را معنا نمود اما عده ای با توجه به محفوظات ذهنی خود به تبیین وفاق پرداختند جریانی که در انتخابات در اقلیت بوده حال سهم بیشتری از قدرت را طلب می نماید در حقیقت این نحوه عمل هیچ سنخیتی با مفهوم وفاق ندارد باید تبیین شود وفاق با چه کسی و فاق برای چه چیزی وفاق یا بین جریانات سیاسی است یا بین مردم و حکومت گران براساس منافعی تعریف شده بنابراین نخست باید استراتژی ها بر اساس منافع ملی تعریف و سپس توافقی صورت بگیرد تا خروجی آن بشود انسجام ملی که همین امر هم باید بر اساس اولویت ها باشد.در شرایط کنونی که اوضاع خاورمیانه در التهاب است و هر روز واقعه ای رخ می دهد و از دیگر سو مشکلات عدیده داخلی که کسل های مهمی را ایجاد نموده و هر آن ممکن است فعال شود لازم است با عنایت به شرایط پیچیده منطقه انسجام ملی نخست باید حول حفظ ایران و سپس مسئله توسعه نیافتگی شکل بگیرد و برای تحقق این امر باید مردم به حساب آیند و به مشارکت گرفته شوند بدون حضور مردم حرف از وفاق جایگاهی ندارد باید جلوی جریان افراطی و بد اخلاق که در همین شرایط ملتهب از حمله به دولت منتخب ابایی ندارد گرفته شود تداوم فیلترینگ ،مزاحمت های توجیه ناپذیر و از همه بدتر قوانینی چون حجاب و عفاف و انتصابات افراد ناکارآمد در مسند امور شکاف ها را بیشتر می کند و عملاً وفاق را از معنا تهی می کند