محمد رضا تیموری

مسئول دفتر حقوقی حزب کارگزاران سازندگی خراسان رضوی

گویا سایه و روح تفکر آینده‌نگر و اعتدالی مرحوم هاشمی رفسنجانی و به همان نسبت حزب کارگزاران که محصول تشکیلاتی آن تفکر است گریبان و گلوی خودکامگان و تند روهای تمامیت خواه را رها نمی‌کند، اینان در نهایت سرخوردگی و یأس از اینکه نتوانسته‌اند در دامی که همیشه برای رقیب پهن کرده‌اند و تقریبا همیشه هم جواب داده است؛ هاشمی و تفکر تشکیلاتی او را گرفتار کنند چون مار زخمی بر خود می‌پیچند این دام همان بازی عصبانی کردن رقیب به حدی است که حکومت را (به معنای نفس انقلاب) در مقابل روند اصلاح و اصلاح پذیری بداند و خویش را از این دایره خارج بداند تا مبادا محکوم به همکاری با ظلم و خود کامگی گردد و دقیقا از همین نقطه است که دیگر حذف رقیب آسان گردیده و دارای تحلیل قانونی می‌گردد این بازی بارها تکرار گردیده و گویا همیشه هم موفق بوده است. به نشانی دادن تجربی آن نیازی نمی‌بینم که برای همه روشن و آشکار است، برخورد با خاتمی و محدود کردن ایشان در همین نگاه پنهان است به راستی مگر خاتمی این روزها چه کرده است که با دیروز او متفاوت است و به جزای آن مجازات باید گردد؟ تنها گناه خاتمی و هاشمی و به تبع ایشان تفکر تشکیلاتی و حزبی آنان یعنی کارگزاران همین است که وارد بازی قدیمی رقیب مکر کننده نمی‌شوند و خود را بخشی از آنچه هست می‌دانند با این تفاوت که آن چه هست باید اصلاح گردد بدون آنکه در مقابل رهبری قرار گیرند به راستی اگر بتوان از ایشان اقرار گرفت که برای شما کدام رفتار و گفتار اصلاح طلبان از باقی حرکت‌ها سنگین‌تر است، بی شک آنچه در قلبشان می‌گذرد رفتارهایی مشابه آن است که آقای جهانگیری انجام می‌دهد و آن ملاقات مستمر با رهبری است! فهم این نکته هر چند می‌تواند برای بسیاری از دوستان سنگین باشد و شاید صاحب این نگاه را شجاع و صادق و تحول خواه ندانند ولی واقعیت همین است که حتی از نام هاشمی بر دیواری به یادبود او می‌هراسند و از بودن خاتمی در بین مردم حتی برای خواندن فاتحه‌ایی بر مرحومی بر خود می‌لرزند؛ چرا که بزرگان ایشان در این برخوردها ناچار از احترام بر قد رعنای خاتمی و روح بزرگ هاشمی خواهند بود.