شورای شهر پنجم تحت لوای "لیست امید" در شرایطی توسط مردم انتخاب شد که شعار محوری آن وعده ی ساختاری نوین در جهت نیل به شهری پویا،نوگرا و توسعه یافته درمسیر عمل به وعده بازپس گیری شهر و سیستم مدیریتی آن از رویکردی ناکارامد بود.

بر هیچکس پوشیده نیست که مشهد کلان شهریست با موقعیتی استثنائی و با معضلاتی به مراتب پیچیده تر از بسیاری کلان شهرهای کشور که وضعیت جمعیتی و ساختاری آن موجد نیازهایی با دامنه وسیع انسانی و شهری است که متاسفانه تا به حال از بسیاری جهات مغفول مانده است. شهری که میبایست بواسطه توریسم و پذیرش بیش از۲۷ میلیون زائر در سال یکی از پررونق ترین و توسعه یافته ترین شهرهای کشور باشد در حالیکه امروز بعنوان پرجمعیت ترین شهر کشور پس از پایتخت و با ساختار جمعیتی جوان،با معضلات عدیده ای همچون حاشیه نشینی،فقر،بزهکاری،بیکاری،بافت های فرسوده شهری،توسعه نیافتگی سیستم حمل و نقل عمومی و آسیب ها و کمبودهای فرهنگی و اجتماعی بسیاری دست به گریبان است.

طی انتخابات شورای شهر ۹۶،مردم مشهد آخرین بارقه های امید خویش را در آرزوی تغییر و تحول ،با جوهر سر انگشتانشان در آمیختند و به شعارها و ادعاهای لیست امید اعتماد کرده و رای دادند و این چنین بود که شورای شهر پنجم بر مسند امورمدیریت شهری قرار گرفت. شورای شهری که در مواجهه با این مهم، علاوه بر مشکلاتی که پیشتر اشاره شد،با چالش هایی جدی چون ساختار پیچیده،بزرگ و بوروکراتیک شهرداری،عقب ماندگی فرآیندهای اداری ،ارتباط ضعیف مدیریت شهری با شهروندان و جامعه مدنی،تداخل نقش آفرینی نهاد ها و ارگان های مختلف در اداره شهر و عدم توفیق در برقراری ارتباطی سازنده و موثر با آنها،فاصله و بی اعتمادی حاکم بر ارتباط مدیریت شهری با بخش خصوصی،معضل حیاتی جذب سرمایه و وابستگی به درآمدهای ناپایدار ناشی از تراکم فروشی و ناتوانی در بکارگیری منابع انسانی موجود در بدنه شهرداری که در خلال روزمرگی و فقدان حضور مدیریت خلاق، دچار فرسودگی شده اند رو به رو است.

اگر به بررسی رویکرد و عملکرد شوراهای اول تا چهارم مشهد بپردازیم درخواهیم یافت که حتی شورایی همچون شورای سوم که به تخصص گرایی شناخته شده بود، عمدتا دارای ساختار و نگاه مدیریتی سنتی،کمی گرا و معطوف به کالبد شهری بوده و از نگاه جامع و انسان‍گرا به شهر غفلت کرده است.البته هر یک از این شوراها و شهردارهای منتخب آن ها دستاوردهایی مثبت داشته اند اما رویکرد مدیریتی آن ها پاسخگوی اصلاح بنیادی معضلات شهر نبوده و تنها بخشی از آن را حل نموده و یا حل معضلی را به قیمت افزودن معضلاتی جدید ممکن کرده است. از طرف دیگر تکرار رویکردی ثابت از طرف این شوراها - که با خواستگاه های فکری و بستگی های سیاسی متفاوت، سکان مدیریت شهری را در دست داشته اند - موید این واقعیت است که صرف تغییر نگاه و رویکرد سیاسی حلال مشکلات شهر نبوده و نخواهد بود،بلکه مشهد نیازمند تغییر و تحولی اساسی در رویکرد مدیریتی است.

شرایط امروز مشهد و شورای شهر پنجم،شرایطی ویژه و حساس است و مشکلات پیش رو عزمی جدی در جهت درمان و نه تسکین می طلبد و این مساله براستی نیازمند "رنسانسی مدیریتی" است. رویکردی که به خوبی معضلات عدیده و پیچیده شهر را بشناسد و با پهنه های مختلف شهری آشنا باشد ، با نگاهی نو به اولویت بندی مواجهه با چالش ها در سایه مدیریتی انسانگرا، کیفی و نگاهی همه جانبه به افزایش توانمندی های شهر و شهروندان و ایجاد توسعه پایدار پرداخته و درمسیر دسترسی به آن با واقع بینی تمام از نقش و حضور سایر نهادها و ارگان های متولی اداره شهر و بخش خصوصی غافل نبوده و تعاملی سازنده و پایدار با آنها برقرار نماید.

چنین مدیریتی مستلزم نگاهی جوان،نوین و منعطف است تا با شناخت هر چه بهتر خواست ها و سلایق و نیازهای جمعیت عمدتا جوان شهر،از توان مردم،جامعه مدنی،سمن ها و نخبگان حوزه های مختلف به بهترین نحو استفاده کند.رویکردی که از یک سو با تکیه بر برنامه های توانمند سازی و ایجاد اشتغال پایدار،در جهت ارتقای کیفیت زندگی نیمی از جمعیت شهر که در مناطق کم برخوردار ساکن اند گام بردارد و از دیگر سو به مدد شیوه های نوین مدیریتی و به کارگیری دانش روز بویژه دانش فناوری اطلاعات،به اصلاح و بهبود کیفیت محیط زیست شهری،ارتقای سیستم حمل و نقل عمومی،هوشمندسازی فرآیندهای شهری و کاهش سفرهای درون شهری بپردازد و در این بین از ارتقای کمی و کیفی فضاهای سبز،کاهش و حل بحران های محیط زیستی ومشکلات اجتماعی و نیازهای فرهنگی و حوزه اوقات فراغت مردم غافل نباشد. پر واضح است که چنین رویکرد و نگاهی نیازمند تنوع بخشی به روش های تامین مالی و استفاده از روش های نوین در راستای ایجاد درآمدهای پایدار و جذب سرمایه های سرگردان خرد و کلان است و باید با تقلیل هزینه های ستادی و کاهش فرایندهای زائد اداری،بهره گیری از تکنولوژی های جدید ارتباطی و دانش نوین و برون سپاری گامی موثر در راستای افزایش کارایی و بهره وری مدیریت شهری بردارد.

اصلاح طلبان همواره داعیه تغییر و اصلاح رویه های ناکارامد را داشته و طی این سال ها به چرخه بسته مدیریت و نخبگان اعتراض داشته اند. همواره طرفدار شایسته سالاری بوده و در تقابل میان مطالبه و خواست مردم و بستگی ها و علقه های شخصی و گروهی،اصالت را با مردم دانسته و حلقه مفقوده در بهبود اوضاع را در مشارکت اجتماعی و سیاسی آنان جستجو کرده اند.

امید است که شورای شهر پنجم که با شعار تغییر و تحول و با وعده نشاط و زندگی رای اعتماد از مردم شهر گرفته و مسئولیت خطیر اداره شهری چنین که گذشت بر شانه هایش سنگینی میکند،امید خسته مردم را دلسوزانه و وسواس گونه به خاطر داشته باشد،و با پوشاندن جامه عمل به وعده ها و آرمان های خود،با تکیه بر شایسته سالاری و شکستن چرخه تنگ چرخش مدیریت و نخبگان،انتخابی شایسته داشته باشد‌.