از ۱۲ فروردین ۵۸ بدین‌سو جمهوری اسلامی بیشتر به حکومت اسلامی متمایل شده است
‍
گفت‌وگوی سیدحسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران با پایگاه خبری جماران

نظام جمهوری اسلامی «نه یک کلمه کم نه یک کلمه زیاد»، در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ به فرموده امام به رأی گذاشته شد و با اینکه امام در نجف درس‌هایی را با عنوان «حکومت اسلامی» مطرح کرده بودند، اما وقتی انقلاب در مراحل پایانی قرار داشت، ایشان پیش از بازگشت به ایران، به ترکیب جمهوری اسلامی رسیدند و آن را مطرح ساختند.

از این رو، اصلاحی که در نگرش امام نسبت به نوع حکومت صورت گرفت، به دلیل گرایش‌های مختلف سیاسی و اجتماعی حاضر در کشور بود.

ایشان توجه داشتند که از آغاز نهضت مشروطه تا انقلاب ۵۷، دو جریان فکری فراگیر «مذهبیون و ملیون» مطرح بودند و نقش‌آفرینی می‌کردند. لذا با طرح «جمهوری اسلامی»، به نظام میانه‌ای متمایل شدند تا بتوانند دو جریان مذکور را در کنار هم قرار دهند.

تصمیم امام برای ایران بسیار مهم و راهبردی بود و توانست اکثریت قاطع یک ملت را زیر یک پرچم جمع کند. بنابراین، تاکید بر «جمهوری اسلامی» مهمترین پیام ۱۲ فروردین ۵۸ و نشانه تدبیر عاقلانه امام و استقبال وسیع جامعه بود. 

امروز فاصله قابل لمس و معناداری میان جمهوری اسلامی مد نظر امام با آنچه وجود دارد، ایجاد شده است و می‌بینیم که عده‌ای به حکومت اسلامی تمایل پیدا کرده‌اند.

به نظرم روحانیون نهادهای تاثیرگذاری نظیر خبرگان قانون اساسی، مجلس شورای اسلامی و سایر نهادها، با یک اشتباه از راهبرد جامع امام برای تشکیل نظام جمهوری اسلامی فاصله گرفته‌اند.

متاسفانه از ۱۲ فروردین ۵۸ بدین‌سو، هر قدر که پیش رفتیم، جمهوری اسلامی بیشتر به سمت حکومت اسلامی متمایل شده است. هر میزان که تمایل به برقراری حکومت اسلامی افزایش پیدا کرده است، فاصله مردم و سیاسیون با حکومت اسلامی فعلی بیشتر شده است.

چهار عامل می‌تواند وجهه نظام جمهوری اسلامی را نزد افکار عمومی بازسازی کند. نخستین عامل می‌تواند بازگشت به تفکر جامع امام برای تشکیل جمهوری اسلامی و عدول ایشان از حکومت اسلامی باشد.

دومین عامل، رسیدن به یک پلورالیسم فرهنگی، سیاسی و اجتماعی است. نمی‌توان انکار کرد که ایرانی‌ها به اندازه‌ای که برخی دولتمردان و مسئولین کشور علاقه دارند، اسلام‌خواه نیستند. بلکه طیف وسیعی از وفاداران به اسلام و جمهوری اسلامی و کسانی را که از حکومت دینی دفاع نمی‌کنند، تشکیل می دهند.

از این رو، نظام جمهوری اسلامی باید تفاوت‌ها را به رسمیت بشناسد تا بتوان به شکل‌گیری پلورالیسم واقعی در کشور امیدوار بود.

نکته بعدی این است که باید کارآمدی به نظام اداری، سیاسی و قضایی ایران بازگردد تا منجر به رشد اقتصادی و توسعه شود. این مسئله می‌تواند موجب بهره‌گیری مردم از نظام شود.

متأسفانه در وضعیت فعلی، به دلیل تشدید ناکارآمدی‌ها، آنچه نصیب مردم شده، فشارهای اقتصادی و عدم توازن میان دخل و خرج است. 

نکته پایانی اینکه، ما باید به شعار محوری «نه شرقی نه غربی» بازگردیم و اساس سیاست خارجی ما باید بر پایه منافع ملی باشد.

بی‌تردید توجه به این چهار عامل می‌تواند منجر به فشرده شدن دوباره صفوف ملت و سوق دادن کشور به سمت آرامش و رفاه و توسعه‌ شود.