در بیست و نهمین روز از اردیبهشت‌ماه سال گذشته، مشهدی‌ها با اکثریت آرا شورایی را انتخاب کردند که اعضای آن با عنوان «لیست امید» در انتخابات شرکت کرده بودند. این لیست که برآیند نظر اصلاح‌طلبان در شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان استان بود؛ مهم‌ترین شعار خود را «تغییر» معرفی نموده بود.

در این لیست افرادی حضور داشتند که از گروه‌های مرجع متفاوتی آمده بودند؛ از شهردار پیشین گرفته تا داروساز. تنوع سنی اعضای لیست نزدیک به چهار دهه را پوشش می‌داد. در این لیست علاوه بر اصلاح‌طلبان، حامیان دولت و اعتدالیون هم نصیب و نماینده داشتند تا یکپارچگی جریان‌های حامی دولت را آشکار کنند. جوانانی در شورای شهر پنجم مشهد عضو شدند که سالیان دراز متعهدانه و مخلصانه برای اصلاح شهر و کشورشان کوشیده بودند و حالا نیز بی‌واسطه و بی‌تکلف در میان مردم بودند و گزارش روزانه بدان‌ها ارائه می‌نمودند. این‌ها همه نشانه و نوید تغییر بود...

از فردای انتخابات، همه منتظر آغاز کار شورای شهر پنجم و نتیجه‌ی رأیشان نشستند. شورای شهر مشهد، در اولین گام با اعلام فرآیند انتخاب شهردار به‌صورتی شفاف و در فرآیندی مرحله‌بندی شده، نشان داد که می‌خواهد متفاوت باشد و تغییر را عملی کند. پخش مستقیم جلسات ارائه‌ی برنامه‌ی کاندیداها در صحن شورا و انتخاب تقی‌زاده خامسی با اجماع نسبی، نوید روزهای بهتری را برای شهر می‌داد.

در ادامه‌ی این راه، هرچند که تیغ تیز قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان، بر انتخاب شورای شهر مشهد نیز نشست؛ اما این شورا از تهدید فرصت ساخت و یک تغییر دیگر را بنیان نهاد: انتخاب جوان‌ترین شهردار کلان‌شهرهای ایران! محمدرضا کلائی 38ساله که پیش از این معاون اداری و مالی شهرداری بود، بار دیگر با اجماع نسبی اعضای شورا بر مسند شهرداری مشهد نشست تا تغییر را نوید دهد. اقدام شورا در چنین انتخابی، این بار قاب تغییر را از شهر فراتر برد و مدلی برای مدیریت کلان در کشور ارائه داد. اعتماد به توانمندی و برنامه‌محوری جوانان، یکی از کلیدهای گذر از بحران‌های موجود و افزایش کارآمدی کلیت نظام است که می‌تواند مورد الگوبرداری سایر نهادها و ارکان کشور قرار گیرد و تغییر را معنا کند.

آخرین اقدام این شورا نیز در روزهای اخیر ثمر داد و تغییری جدید در سیمای شهر مشهد را رخ‌نمون ساخت. انتخاب نام شاعر بلندآوازه و از قله‌های شعر معاصر ایران، مرحوم مهدی اخوان ثالث، برای یکی از بلوارهای شهر، حرکتی به‌جا و شایسته‌ی قدردانی بود که سال‌ها جای خالی‌اش احساس می‌شد. نام‌آوران هر شهر و منطقه، عناصر هویتی آن دیار هستند که حضور پررنگشان در زندگی شهروندان می‌تواند هویت‌بخش و غرورآفرین باشد. و چه تصادف شیرینی است که نام «م. امید» توسط اعضای «لیست امید» در شهر نقش بست. باشد که شورای پنجم، شورای شهر امید باشد و بماند.