مقاله ها
- اخبار خراسان رضوی
- بازدید: 438
حزبی هستیم که حامی تکنوکراتهاییم/در همین شهر کارآفرینی دارید که به بهانههای واهی در زندان است
هفته پیش نشست مقدماتی کانون کارآفرینان حزب کارگزاران سازندگی ایران - خراسان رضوی برگزار شد. حسین مرعشی سخنگو و رئیس کمیته سیاسی حزب کارگزاران سازندگی ایران مهمان ویژه این نشست بود. در ادامه مشروح سخنان وی در این نشست را میخوانید.
باید ببینیم وضع ایران چگونه است و به عنوان افرادی که مدعی هستیم ایران را دوست می داریم و می خواهیم به مردم ایران خدمت کنیم، برای آینده ی این مملکت چه باید بکنیم. الان صرفا به بحث اقتصاد نگاهی می اندازیم. وضع اقتصاد دنیا و کل تولید ناخالص جهان در حال حاضر حدود هفتاد و پنج هزار میلیارد دلار است. از این مقدار، آمریکا که اقتصاد اول دنیاست،هجده هزارو پانصد میلیارد دلار است
اتحادیه اروپا حدود هفده هزار میلیارد دلار،چین که خیلی خوب رشد کرده است به یازده هزار رسیده.بعد از چین،ژاپن با چهار هزار و هفتصد و سی،آلمان با سه هزار و پانصد،روسیه با هزار و دویست و پنجاه میلیارد دلار و در منطقه خودمان ترکیه هفتصد و پنجاه و پنج میلیارد دلار است که اقتصاد هجدهم دنیاست.
عربستان با ششصد و سی و هفت میلیارد دلار و اقتصاد بیستم و ایران با چهارصدو دوازده هزار میلیارد دلار اقتصاد بیست و هفت است. البته این آمارها در سال های مختلف مقداری متغیر است. امارات نیز با سیصد و هفتادو پنج میلیارد دلار اقتصاد سی و یک دنیاست.
اولین نکته قابل توجه این است که سهم اقتصاد ایران از اقتصاد جهانی در حال حاضر پنجاه و پنج صدم است.
به یاد داشته باشیم که ما یک درصد از مساحت دنیا و یک درصد از جمعیت دنیا را دارا هستیم.زمانی یک و دو دهم اقتصاد جهانی را داشتیم اما اکنون این مقدار کمتر شده است.زیرا در دوره ای پانزده ساله اقتصاد جهان از سی و پنج هزار میلیارد دلار به هفتادو پنج هزار میلیارد دلار افزایش پیدا کرده ولی در این دوره اقتصاد ما فقط بیست درصد رشد کرد.
سرانه جهان ده هزار دلار است و ایران که در سرانه تولید ناخالص رتبه صد و نود و چهار است،چهار هزار و نهصد دلار است.
در منطقه خودمان تولید ناخالص داخلی قطر هفتاد و شش هزار دلار است و بعد از آن امارات سی و شش هزار دلار است.یعنی هر اماراتی هفت برابر یک ایرانی ثروتمند است.عربستان بیست هزار تا،عمان پانزده هزار و ترکیه نه هزارو چهارصد تا است.حتی عراق که خیلی ضربه خورده است صد تا از ما پایین تر است و جالب است که مصر با همه ی فقرش سه هزار و هفتصد است.
موضوعی در ایران باب شده و مرتب تکرار می شود که ما کشور ثروتمندی هستیم این بزرگترین دروغی است که ما تا کنون به هم گفته ایم،چون ثروت به داشتن منابع نیست.هرچند که منابع ما هم زیاد نیست.نفت و گاز که مهمترین منابع ایران هستند وقتی بر هشتاد میلیون نفر تقسیم می کنیم می بینیم که کشور ثروتمندی تلقی نمی شویم.و برای دست و پا کردن یک زندگی خوب باید خیلی زحمت بکشیم و تنها راه ما کار کردن است تکیه به منابع به لحاظ تئوری و هم عملی خطا است پس ما باید یاد بگیریم که آدم ها باید تولید ثروت کنند.آدم ها هستند که باید ایران را بسازند این آدم ها هم همگی در خلقت مساوی نیستندخیلی از آدم ها می توانند کاربر خوبی باشند اما کارفرمای خوبی نمی توانند شوند.در کارفرماها هم تعدادی هستند که می توانند کاری را تکرار کنند و عده ای هم کارافرین هستند.البته کارافرین خلاق هم است.ما از این افراد تعداد خیلی کمی داریم و در کانون کارافرینی علاقمند هستیم که افراد را منهای ارتباطات حزبی بشناسیم و تقویت کنیم و کمک کنیم که رشد کنند. زیرا ما از ابتدا معتقد بودیم که حزبی هستیم که حامی تکنوکراتهاییم. اکنون در همین شهر کارآفرینی دارید که به بهانههای واهی در زندان است. حزب کارگزاران چند بیانیه داده است؟ هیچ. من چقدر برای آزادی او کمک کردهام؟ هیچ. انسانهای بدردبخور جامعه را باید شناسایی و حمایت کرد.
طبق آمار سال ۶۵ تا ۹۵، تعدادی از استانهای ایران سهمشان از جمعیت افزایش پیدا کرد. به عنوان مثال تهران از ۶۵ تا کنون دو درصد افزایش داشته پس مشخص است که مهاجر پذیرفته است. همینطور که چند استان دیگر این افزایش را داشتهاند. خراسان رضوی از ۲۰/۸ به ۰۵/۸ رسیده است یعنی حدود ۱۵ صدم درصد جمعیت این استان از جمعیت ایران کم شده است. البته اصفهان، فارس، آذربایجان شرقی، مازندران، گیلان هم همینطور هستند. به لحاظ جمعیت شما دومین استان پرجمعیت کشور هستید. به لحاظ مساحت شما استان پنجم هستید
و سهم شما از مساحت کشور 3/7 درصد است. از لحاظ منابع آبی، سومین استان کشور هستید و سرانه آب خیلی پائین و رتبه 19 است. نکته مهم دیگر که باید تصمیمات جمعی درباره آن گرفته شود این است که سهم جمعیت مرکز استان از جمعیت استان 47 درصد است. این تمرکز بیش از حد در مرکز استان، هرمی را درست کرده است. در سال 95، 3 میلیون نفر جمعیت در مشهد بوده و شهر دوم که نیشابور است؛ 65 هزار نفر جمعیت داشته است. لذا آرایش جمعیت بسیار ناهمگون است.
متوسط مالیاتی که ساکنان استانها میدهند، یک میلیون تومان است. بیشترین مالیات را ساکانان تهران میدهند که 3 میلیون و 200 هزار تومان است. استان خراسان رضوی در سرانه، نصف هر ایرانی یعنی 500 هزار تومان میدهد. این نشانه قویبودن اقتصاد نیست زیرا در سرانه رتبه چهاردهم هستید. نتیجه این است که در سرمایهگذاریها باید خیلی به توابع توجه شود. ما تنها حزبی هستیم که در آییننامههایمان، توسعه استان را جزو وظایف حزب استان ذکر کردیم.
در مباحث سیاسی فقط نباید به افراد سیاسی توجه کرد. باید کارآفرینان خلاق را مورد توجه قرار داد. ریشه یک بخش از گلایهها که البته ملی است؛ این است که علیرغم همه اهمیتی که انتخابات دارد و همچنان باید بر آن پافشاری کرد؛ واقعیت این است که پارهای از منتخبان ما متوجه مسئولیتهای خود و همچنین شرایط خطیر کشور نیستند. بیهنری زیادی میخواهد که از 29 اردیبهشت که رئیسجمهور با رای قاطع و شوراهای برخی شهرها را با قاطعیت پیروز شدیم؛ اکنون بعد از گذشت 8، 9 ماه نارضایتی گسترده را بروز دهیم که ترامپ و نتانیاهو به این نارضایتی امید ببندند؛ حتی آقای رضا پهلوی، فرح و مریم رجوی پیام دهند؛ محمد بنسلمان برای ما شاخ و شانه بکشد تا آقای علمالهدی.
باید مردمی که به گرمی در صحنه بودند را در آغوش گرفت و در صحنه نگه داشت.غیر از این اشتباه است و این اشتباهات گاها هزینه سنگینی را به کشور تحمیل میکند. یک مثال تاریخی خیلی روشن در این زمینه وجود دارد که مربوط به ملی شدن صنعت نفت بود. از 30 تیر 1331 که مردم تهران به خیابان آمدند و به نفع مصدق شعار دادند، ظرف 3، 4 ساعت ورق برگشت.
آقای مصدق و کاشانی کار را به جایی رساندند که وقتی بعد از 13 ماه علیه مصدق کودتا شد؛ هیچکس بیرون نیامد. میبینیم که کشور چقدر متحمل هزینه شد. اما چه کسی برنده شد؟ نفت را مصدق ملی کرد، اردشیر زاهدی قراردادها را بست و شاه پولها را خرج کرد و استبداد دوباره بر کشور حاکم شد. اشتباهاتی از این دست خساراتی سنگین به جای میگذارد. امروز وظیفه آقای حسن روحانی، وظیفه منتخبان ما در شوراهای شهر این است که مردم را در صحنه نگه دارندو به آنها خدمت کنند. این یک وظیفه ملی است. اگر مردم در صحنه باشند، همه این فتنهها تمام میشود. علیرغم همه انتقادات اما ما راهی جز همراهی یکدیگر نداریم، چارهای جز تایید رئیسجمهور محترم نداریم و انتقادات را هم باید برسانیم، بلکه بتوانند اعمال کنند.